Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2017

"Ο άνθρωπος ως σκοπός ή μέσο: συμπτώματα της σύγχρονης κοινωνίας”

"Ο άνθρωπος ως σκοπός ή μέσο: συμπτώματα της σύγχρονης κοινωνίας”



                                                                                                             Γράφει ο Νίκος Ζυγογιάννης


   Γράφει ο Ι. Καντ: “να ενεργείς και να αισθάνεσαι έτσι, ώστε ποτέ να μη μεταχειρίζεσαι τον άνθρωπο ως μέσον αλλά πάντοτε να τον έχεις σκοπό στις προθέσεις και στις πράξεις σου.” 1 Ο άνθρωπος (κατά τον Γερμανό φιλόσοφο) ως άτομο (έλλογο ον - βασική προϋπόθεση για την ηθική είναι ο Λόγος) δεν πρέπει να αποτιμάται ως μέσο στους σκοπούς των άλλων ή ακόμα και σε δικούς του. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απαιτεί όλα τα άλλα έλλογα όντα του κόσμου να τον σέβονται και ο ίδιος να εκτιμά τον εαυτό του με βάση την αρχή της ισότητας με τους υπόλοιπους. Η προτροπή αυτή δείχνει ότι ό άνθρωπος είναι η μεγαλύτερη αξία και γι' αυτό οδηγός της συμπεριφοράς του πρέπει να είναι η συνδρομή του στην επίλυση των προβλημάτων των συνανθρώπων, ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας, χρώματος, ηλικίας, πλούτου, μόρφωσης, πεποιθήσεων και στην εκδήλωση της ατομικότητας και της ιδιαιτερότητάς των.
  Στην περίπτωση που ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται από τους άλλους και την ευρύτερη κοινωνία (κοινωνικό και πολιτικό σύστημα) ως σκοπός στις ενέργειές τους, κατακτά μια ζωή με ποιότητα. Στον υλικό τομέα, καλύπτει τις βιοτικές του ανάγκες, εξασφαλίζει την υγεία, έχει αυξήσει το μέσο όρο ζωής. Στον πνευματικό τομέα, έχει πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης και δυνατότητα απόκτησης των μορφωτικών αγαθών από κάθε πηγή ενημέρωσης και πληροφόρησης και απελευθερώνεται από προλήψεις, δεισιδαιμονίες και στερεότυπα. Στον ηθικό τομέα, καλλιεργεί έναν αξιακό κώδικα, της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, του σεβασμού με τον οποίο πορεύεται στη ζωή του.
  Σήμερα είναι αμφιλεγόμενη η θέση του ανθρώπου. Υπάρχουν φαινόμενα που δηλώνουν ότι ο άνθρωπος χρησιμοποιείται ως μέσον για την επίτευξη οικονομικών, κυρίως, σκοπών από εκείνους που διαθέτουν τη δύναμη. Ας δούμε ποια είναι αυτά τα φαινόμενα και με ποιους τρόπους το πετυχαίνουν.
1. Ο πολιτισμός. Ο ανθρώπινος πολιτισμός παρουσιάζει δύο τάσεις. Από τη μια, παράγει αξίες που υψώνουν τον άνθρωπο. Από την άλλη, αυτές οι αξίες έχουν διαχωριστεί από τις γνώσεις που είναι χρήσιμες, βέβαια, γιατί υπηρετούν τον άνθρωπο, αφού τα προϊόντα τους σταμάτησαν την πείνα, αύξησαν το όριο ζωής, έφεραν ευημερία. Όμως, για την παραγωγή, διανομή και κατανάλωση των προϊόντων τους, απαιτείται η συμμετοχή των μαζών. Οι μάζες, χωρίς να το καταλαβαίνουν υπηρετούν το μοντέλο “δουλεύεις μηχανικά και καταναλώνεις μηχανικά” για την αύξηση της παραγωγικότητας. Το αποτέλεσμα είναι η εξαφάνιση των υπεύθυνων ηθικών συνειδήσεων, των ουσιαστικών ανθρώπων. Γιατί δε λαμβάνεται υπόψη ο εσωτερικός τους κόσμος, αλλά μόνο η καταλληλότητά τους να ανταποκριθούν στη λειτουργία του τεχνικού οργανισμού. Έτσι, γεμίζει αγωνία και ταραχή, διαταράσσεται η αυτοπεποίθησή του, γιατί δε γνωρίζει τι είναι, την αλήθεια της ζωής του και έτσι κλονίζεται η ηθική του ελευθερία.
2. Ο καταναλωτισμός. Η οικονομία για να επιβιώσει δημιουργεί, με τη διαφήμιση, τον καταναλωτικό τύπο ανθρώπου, που πρότυπο του είναι η αφθονία. Οι ανάγκες του διαμορφώνονται, δημιουργούνται, αν δεν υπάρχουν. Ο άνθρωπος αυτός χειραγωγείται αφού συμμορφώνεται  στις υπαγορεύσεις των μεγιστάνων μαζικής παραγωγής, χωρίς να καταλαβαίνει τη χειραγώγηση αυτή. Ο αποπρασανατολισμός και η αντικοινωνική συμπεριφορά ενισχύεται ακόμα περισσότερο αφού τοποθετεί ο ίδιος την αξία των πραγμάτων πάνω από τον άνθρωπο, η “ευτυχία” αγοράζεται, η αλόγιστη κατανάλωση δείχνει “απλοχεριά”. Διαφορετικά, θεωρείται αποτυχημένος. Το αποτέλεσμα, χάνει τον εσωτερικό του έλεγχο και την ουσιαστική αξιολόγηση των πραγμάτων, αλλάζουν τα κριτήρια της κοινωνικής του συμπεριφοράς.
3. Επιθετικότητα-Βία- Εγκληματικότητα.
Καθορίζοντας η διαφήμιση τις ανθρώπινες επιθυμίες που πολλές, παραμένουν ανικανοποίητες, προκύπτουν εγκληματικές πράξεις για παράνομη ιδιοποίηση των αγαθών των άλλων, γιατί το πρότυπο της επιτυχίας συνδυάζεται με το “ιδεώδες” της αχαλίνωτης απόκτησης πραγμάτων.
Όμως, τα όλο αυξανόμενα φαινόμενα βίας και εγκληματικότητας (ένοπλες επιθέσεις, φόνοι, βιασμοί) επιφέρουν η ανικανότητά του να επεξεργάζεται το μήνυμα της πληροφορίας, να σκέφτεται, να συνδιαλέγεται, γιατί η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, γεμίζουν την ψυχή του θυμό, αγανάκτηση που εκρήγνυνται. Έτσι, ένας τέτοιος άνθρωπος γίνεται το μέσον για τη διατήρηση του  συστήματος.
4. Τρόπος ζωής στις μεγαλουπόλεις. Ο γρήγορος ρυθμός ζωής στα μεγάλα αστικά κέντρα και ο συνωστισμός αποπροσωποποιούν τον άνθρωπο. Γιατί δεν μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει το πρόσωπο του πλησίον του, αφού τα ανθρώπινα πρόσωπα συνεχώς αλλάζουν και οι εικόνες τους σβήνουν. Με αποτέλεσμα να δημιουργείται σύγχυση και η αγάπη για τον πλησίον αδυνατίζει. Δεν είναι πλέον ο συνάνθρωπος επώνυμη υπόσταση με την προσωπική της ιστορία, αλλά μια μονάδα που τον εξυπηρετεί και ύστερα τον προσπερνά αδιάφορα. Αχρηστεύεται η ατομικότητά του και πετιέται στα σκουπίδια.
5. Μ.Μ.Ε. Τα δίκτυα ενημέρωσης καλύπτουν την υδρόγειο και επηρεάζουν, με τη δύναμη της τεχνολογίας και κυρίως της εικόνας, τη γνώμη του πολίτη. Έτσι, τον υποτάσσουν αφού γίνεται παθητικός δέκτης των μηνυμάτων τους, τον χειραγωγούν για να έχει γνώμη καθ' υπαγόρευση των κέντρων που ελέγχουν τα ΜΜΕ.
6. Παιδεία. Η παιδεία έχει καταλήξει να λειτουργεί ως ένας μηχανισμός μεταφοράς και αποθήκευσης γνώσεων με σκοπό την αύξηση του μεριδίου κατά τη διανομή των υλικών αγαθών. Όμως, ο άνθρωπος παραμένει ακαλλιέργητος, ακόμα κι αν αποκτήσει ειδίκευση υψηλής ποιότητας, και μετατρέπεται σε αδιαφοροποίητη μάζα, σε ένα πλήθος με ρηχό ψυχισμό και γίνεται εύκολη λεία του κίτρινου τύπου και της προπαγάνδας. Δεν αντιστέκεται στην πνευματική δυνάστευση, δεν αγωνίζεται για ηθικές αρχές και αξίες γιατί δε συνειδητοποιεί την κενότητα και τη μειονεκτικότητά του. Χάνει την προσωπικότητα και την ανθρωπινότητά του.
7. Ο εαυτός. Η ζωή του ανθρώπου είναι αφόρητη, γεμάτη απογοητεύσεις, η ψυχή του γεμάτη απελπισία, ανία, τρόμο. Η ερημιά και ένα εσωτερικό άδειασμα τον κυριεύουν. Πολλές φορές, προσπαθώντας να αποδράσει, να ξεφύγει από τον εαυτό του, “σκοτώνει” το χρόνο του με τρόπους που υπονομεύουν την υγεία του ή τον ντροπιάζουν (αλκοόλ, τυχερά παιχνίδια). Όταν οι διασκεδάσεις αυτού του είδους υπερβαίνουν το μέτρο, γίνονται έξη που τον καταδυναστεύουν και η απόδραση που επιχείρησε για να ξεφύγει το φόβο και τον κίνδυνο της ζωής ήταν αυταπάτη.
  Υποκείμενος, λοιπόν, -αν όχι αιχμάλωτος ή υποχείριος- σε ένα κοινωνικό και οικονομικό σύστημα που πολλές φορές του θολώνει την όραση, μηχανοποιεί τη συμπεριφορά του, δένει τη σκέψη του, ο άνθρωπος χάνει την αξιοπρέπειά του, τον αυτοσεβασμό και την αυτοεκτίμησή του. Γίνεται το μέσον για την επίτευξη του σκοπού. Από τη δουλεία αυτή σώζεται αυτός που με τις διανοητικές δυνάμεις του αποστασιοποιείται, δεν αποδέχεται τον κόσμο ως δεδομένο, αλλά διαμορφώνει τις ηθικές, κοινωνικές και κοσμοθεωρητικές του αντιλήψεις.
                                                         
                                                                                                    ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ. ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
                                                                                                                                                                         Καθηγητής



Πηγές
Ευ. Παπανούτσος “Το δίκαιο της πυγμής”, εκδ. Νόηση, 2008
Ευ. παπανούτσος “Πρακτική φιλοσοφία”, εκδ. Νόηση, 2011
Μ. Πλωρίτης “Προβληματικοί νέοι και προβληματική κοινωνία” άρθρο στο Βήμα
Κ. Λόρεντς “Τα οχτώ θανάσιμα αμαρτήματα του πολιτισμού μας”, εκδ Θυμάρι, 1973
Ου. Έκο “Η σημειολογία στην καθημερινή ζωή”, εκδ. Μαλλάρης παιδεία, 1999
Β. Φίλιας “Κοινωνιολογικές προσεγγίσεις”, εκδ. Σύγχρονη εποχή, 1999
Χρ. Μαλεβίτσης “Προοπτικές”, εκδ. Αρμός, 1965
Κ. Μεραναίος “Προοίμια για την επιστήμη, τη φιλοσοφία και τον άνθρωπο”, εκδ. Αθήνα, 1960


1στο έργο του “Τα Θεμέλια της Μεταφυσικής των Ηθών” (1785)

Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

ΜΟΥΣΕΙΑ, Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

ΜΟΥΣΕΙΑ, η κιβωτός του πολιτισμού
Η αρχαία ελληνική λέξη «μουσείον», που σήμαινε ναός των μουσών και
κατεπέκταση των τεχνών, σήμερα δηλώνει τον τόπο, το κτίριο όπου
βρίσκονται συγκεντρωμένες με σκοπό την προστασία και την παρουσίασή
τους στο κοινό, συλλογές έργων τέχνης, αλλά και πολιτιστικά,
επιστημονικά και τεχνολογικά αντικείμενα. Στην κλασική αρχαιότητα και
ειδικά στην Αθήνα ανάγεται η ιδέα της δημιουργίας δημόσιων συλλογών
έργων τέχνης. Σε μια αίθουσα των Προπυλαίων ( στην Ακρόπολη )
βρίσκονταν έργα διάσημων ζωγράφων, απ’ όπου και η ονομασία της
«Πινακοθήκης», που είχε δοθεί στο χώρο αυτό. Στα νεότερα χρόνια
δημιουργήθηκαν μουσεία με συλλογές από πολιτισμούς που έχουν εκλείψει,
μουσεία επιστημών και τεχνολογίας, μουσεία με συλλογές από τη λαϊκή
ζωή –λαογραφικά μουσεία-, μουσεία αφιερωμένα στον κινηματογράφο, το
θέατρο, τη μουσική, την ενδυματολογία, υπαίθρια μουσεία που
παρουσιάζουν τα εκθέματά τους στο φυσικό τοπίο, κ. ά.
Το μουσείο δεν είναι απλά ένας τόπος μνήμης, αλλά ένας ζωντανός
οργανισμός που μας δείχνει τα ίχνη της περιπέτειας του ανθρωπίνου
πνεύματος. Είναι τα θησαυροφυλάκια του παρελθόντος, όπου προβάλλεται η
πορεία ενός λαού. Συμβάλουν στη γνώση του παρελθόντος, διατηρούν την
πολιτιστική κληρονομιά, καλλιεργούν την ιστορική συνείδηση,
αναπτύσσουν την ιστορική σκέψη και κρίση. Τα μνημεία του παρελθόντος
είναι ο τόπος συνάντησης του χθες με το σήμερα. Η άγνοια τους μας
αποκόβει από τον πολιτισμό, που ο χρόνος τον φθείρει και τον σβήνει.
Ο σκοπός του σύγχρονου μουσείου έχει αναθεωρηθεί, το πεδίο δράσης του
έχει διευρυνθεί, έγινε πιο ανοιχτό και εκδημοκρατίστηκε. Η τακτική της
έκθεσης και μόνον αυτής σε ερμητικά κλεισμένες βιτρίνες με
απαγορευτικές πινακίδες και δυσνόητες επεξηγηματικές ταμπέλες των
εκθεμάτων, έχει πλέον ξεπεραστεί. Οι παραδοσιακές λειτουργίες του, της
απόκτησης δηλαδή έργων, καθιέρωσης και νομιμοποίησης, τείνουν να
αντικατασταθούν από άλλες, όπως αυτής της ανταλλαγής εκθέσεων σε
εθνική και διεθνή κλίμακα.
Το μουσείο θα πρέπει να ορίζεται ως ο κατεξοχήν χώρος της
επικοινωνίας, της συνάντησης, της διάδοσης και ως ένα όργανο σκέψης.
Κάτω απ’ αυτή την αρχή θα πρέπει να συνδεθεί το μουσείο με την
εκπαίδευση, ξεκινώντας από τις πρώτες βαθμίδες της. Πρώτη προσπάθεια,
να γίνει το παιδί «φίλος» του μουσείου, να εξοικειωθεί με τα εκθέματά
του με ειδικά προγράμματα, όπου θα μπορεί να αγγίξει, να
πειραματισθεί, να ζωγραφίσει, να παίξει ακόμα. Έτσι μόνο θα μπορέσει
να ανακαλύψει το μαγικό κόσμο του μουσείου, ενώ από την άλλη η
διδακτέα ύλη του σχολείου θα γίνει πιο ζωντανή και η μάθηση πιο εύκολη
με την ψυχαγωγική ξενάγηση. Η φαντασία του παιδιού απελευθερώνεται και
μπορεί να ανασυντάξει τα απομεινάρια του παρελθόντος. Ενθαρρύνεται ο
αυτοστοχασμός και η πνευματική αυτενέργεια.
Στη χώρα μας υπάρχουν πολλά μουσεία, όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά και σ’
όλες σχεδόν τις πόλεις. Πολλά απ’ αυτά, όπως το Βυζαντινό, το Μουσείο
Μπενάκη, το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης, το Νομισματικό, το Μουσείο
Δίου, το Ναυτικό, το Παιδικό Μουσείο κ. ά. έχουν δημιουργήσει
εκπαιδευτικά προγράμματα, που βοηθούν τους νέους στην κατανόηση της
συμβολικής γλώσσας και του εικαστικού κώδικα των έργων τέχνης. Ακόμα
ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα, επισκεπτόμενα και περιοχές που στερούνται
σχετικής υποδομής. Με τις ¨μουσειοσκευές¨, μεταφέρονται τα εκθέματα
μέσα στην ίδια τη σχολική αίθουσα και έρχονται σε άμεση επαφή με τους
μαθητές. Όμως και για τους εκπαιδευτικούς πρέπει να γίνονται σεμινάρια
για την πληρέστερη κατάρτισή τους, ώστε να ευαισθητοποιηθούν σχετικά
με την προσπάθεια ένταξης του «μουσείου» στην εκπαιδευτική διαδικασία,
αφού τα μνημεία μπορούν να συνδεθούν με τα περισσότερα μαθήματα (
Ιστορία, Γεωγραφία, Θρησκευτικά κ. ά. ) και να καλλιεργήσουν
συστηματικά στους μαθητές την αξία του περιεχομένου των μουσείων. Έτσι
θα προκύπτουν πολίτες αισθητικά και ανθρωπιστικά καλλιεργημένοι, που
θα μπορούν να αντιλαμβάνονται και να απολαμβάνουν την ομορφιά και τις
αξίες.
Τέτοιες πρωτοβουλίες και ενέργειες φανερώνουν ότι η κοινωνία στηρίζει
την ύπαρξη των μουσείων και ότι έχει αποκτήσει ένα υψηλό επίπεδο
συνειδητοποίησης της αξίας τους…


                                                                      
               Ν
ικόλαος  Γ. Ζυγογιάννης
       
         Καθηγητής-Συγγραφέας

Τετάρτη 30 Απριλίου 2014

ΒΙΒΛΙΟ, Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ


ΒΙΒΛΙΟ , η πορεία του στο χρόνο
Γράφει ο Νίκος Ζυγογιάννης


«Δεν θα βρεθεί κανένα πλοίο για να ταξιδέψει
σαν το βιβλίο και να πας στα μακρινά τα ξένα,
μητ' άλογο σβέλτο πολύ να το καβαλικέψεις,
σαν μια σελίδα ποίησης με λόγια φτερωμένα.
Τέτοιο ταξίδι ανέξοδο και το φτωχό συμφέρει,
δεν του γυρεύουν διόδια και ναύλα δεν χρωστάει.
τόσο λιτό, κι όμως παντού το νου μας μεταφέρει.
το μέσο αυτό που ταξιδιώτες όλους μας χωράει.»
Έμιλυ Ντίκινσον (από τους πιο αναγνωρισμένους και αντιπροσωπευτικούς Αμερικανούς ποιητές του 19ου αιώνα)

Πρωταρχικό και διαχρονικό βοήθημά, του ανθρώπου, στην επίπονη διαδικασία πνευματικής ολοκλήρωσης, αποτελεί το βιβλίο. Ετυμολογικά η λέξη βιβλίο προέρχεται από τον αρχικό τύπο βυβλίον παράγωγο της λέξης βύβλος από το όνομα της φοινικικής πόλης Βύβλου.
Το βιβλίο πρωτοεμφανίζεται στους Σουμέριους και άλλους λαούς της Μεσοποταμίας με τη μορφή πήλινων πλακών. Το πιο γνωστό από τα κείμενα των πλακών αυτών είναι το αρχαιότερο έπος που ξέρουμε "Το έπος του Γκιλγκαμές"

Ο πάπυρος, η επόμενη γραφική ύλη, μοιάζει με χαρτί, προέρχεται από το ομώνυμο φυτό και μεγαλώνει στις όχθες του Νείλου. Χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Αιγυπτίους, Έλληνες και Ρωμαίους. Τα "βιβλία" από πάπυρο ήταν φτιαγμένα σε μορφή ρολού, με μήκος 40 μέτρων. Τα προβλήματα, όμως, αντοχής στο χρόνο και στην υγρασία, η αδυναμία παραγωγής πολλών αντιτύπων και ευδοκίμησης του φυτού σε πολλά μέρη του αρχαίου κόσμου οδήγησαν στην υιοθέτηση ενός άλλου υλικού ως μέσου καταγραφής του λόγου.

Η περγαμηνή χρησιμοποιήθηκε κυρίως από τους Εβραίους και τους Πέρσες στην αρχή. Φτιαγμένη από δέρματα ζώων, είχε εξαιρετική αντοχή στο χρόνο.

Ο κώδικας (codex) Από τον 4ο αιώνα μ.Χ κάνει την εμφάνισή του, από φύλλα παπύρου ή περγαμηνής διπλωμένα στη μέση και ραμμένα σε ξύλινες πλάκες και αντικαθιστά το σχήμα του κυλινδρικού βιβλίου. Τη μεσαιωνική εποχή στην Ευρώπη (5ος με 15ος αιώνας μ.Χ.) τα βιβλία, θρησκευτικού περιεχομένου και αντιγραφές κλασικών αρχαίων έργων, είναι ακόμα χειρόγραφα. Χαρακτηριστικά τους: η εντυπωσιακή λεπτομέρεια των εικονογραφήσεων και η καλλιγραφική δεινότητα των αντιγραφέων .
Στην Ευρώπη η εκτύπωση βιβλίων χρησιμοποιώντας ξύλινα στοιχεία άρχισε γύρω στο 14ο αιώνα, μια γνώση που αποκτήθηκε από την επαφή με τους ανατολικούς λαούς. Τα πρώτα τέτοια βιβλία ήταν θρησκευτικού κυρίως περιεχομένου με ελάχιστο κείμενο αλλά πλούσια εικονογράφηση Ο Γουτεμβέργιος είχε τυπώσει τη βίβλο ανάμεσα στο 1452 και στο 1454 και θεωρείται ως το πρώτο ευρωπαϊκό βιβλίο Το βιβλίο έγινε για πρώτη φορά προσιτό στο ευρύ κοινό.
Κατά τη Βιομηχανική επανάσταση (19ος - 20ος αιώνας), η παραγωγή του   βιβλίου γνωρίζει μια νέα τεράστια άνθηση. Δημιουργούνται αναρίθμητες Βιβλιοθήκες  Το βιβλίο είναι πια κάτι προσιτό σε όλους και όχι είδος πολυτελείας ή επίδειξης της κοινωνικής θέσης. Προσφέρει σημαντική υπηρεσία στην εκπαίδευση και στον πολιτισμό Κατά τον Συκουτρή, το βιβλίο δεν συμβάλλει στον πολιτισμό• είναι πολιτισμός
Σύγχρονη εποχή: Σήμερα η επανάσταση της πληροφορικής με το ηλεκτρονικό βιβλίο e-book, απείλησε το έντυπο βιβλίο ως μέσο επικοινωνίας και διάδοσης ιδεών. Αλλά και γενικότερα το αναγνωστικό κοινό παρουσιάζεται περιορισμένο. Σε άρθρο της εφημερίδας «Καθημερινή» (10/7/2011) το ποσοστό των ανθρώπων που διαβάζουν συστηματικά στη χώρα μας είναι 8% εδώ και χρόνια. Επίσης, υπάρχει μείωση της συνολικής βιβλιοπαραγωγής κατά 20% μεταξύ του 2008-2010. Η ταχύτητα πρόσβασης στο Διαδίκτυο, ο ανύπαρκτος όγκος – πέραν της συσκευής ανάγνωσης (e-book) -καθώς και οι δυνατότητες που έχει είναι μερικά μόνο από τα δελεαστικά πλεονεκτήματα του ηλεκτρονικού βιβλίου. Όμως, το έντυπο βιβλίο επιζεί.Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις το βιβλίο έχει μεγαλύτερη διάδοση και απήχηση στο κοινό. Οι λόγοι είναι πρακτικοί και συναισθηματικοί. Κανείς δεν μπορεί να συγκρίνει τη μυρωδιά του χαρτιού του ολοκαίνουριου  τυπωμένου βιβλίου και την αίσθηση που αφήνει το γυαλιστερό εξώφυλλο. Επίσης, στην ανάγνωση του βιβλίου μετέχουν όλες οι αισθήσεις του ανθρώπου. Κατά κάποιο τρόπο, η ανάγνωση δεν είναι μόνο μια πνευματική διεργασία, αλλά και σωματική. Ακόμα και ο τρόπος τοποθέτησης των βιβλίων στη βιβλιοθήκη καταδεικνύει το πώς θέλουν οι αναγνώστες να τους αντιλαμβάνονται οι γύρω τους Το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ Α.Ε.), υπεύθυνο για τις υπηρεσίες internet στα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα στην Ελλάδα, δημοσιοποίησε έρευνα για τη στάση των φοιτητών απέναντι στο ηλεκτρονικό σύστημα διανομής έντυπων συγγραμμάτων "Εύδοξος" και στην προοπτική τα συγγράμματα να είναι ηλεκτρονικά. Η έρευνα ξεκίνησε στις 19 Ιανουαρίου 2011 και ολοκληρώθηκε στις 15 Φεβρουαρίου. Το 81,51% των φοιτητών δείχνει προτίμηση στο έντυπο βιβλίο έναντι του ηλεκτρονικού Το 65,90% των φοιτητών αναφέρει ότι ένα από τα σημαντικότερα μειονεκτήματα χρήσης του ηλεκτρονικού βιβλίου είναι ότι είναι κουραστικό στην ανάγνωσηΑπό αυτή την πάλη έντυπου-ηλεκτρονικού βιβλίου, η παράλληλη χρήση και εξέλιξη θα είναι το αποτέλεσμα, με την προϋπόθεση, βέβαια, της διαφύλαξης της ποιότητας του έντυπου βιβλίου. Ακόμα, η εύκολα και γρήγορα προσβάσιμη γνώση που προσφέρει το διαδίκτυο αποτελεί απειλή, ιδιαίτερα για μαθητές, αφού είναι σκόρπιες οι πληροφορίες και πολλές φορές χωρίς επιστημονική τεκμηρίωση. Γι΄ αυτό, απαιτείται συνεπικουρική χρήση του έντυπου και ηλεκτρονικού βιβλίου, ώστε να αυξάνεται η αποτελεσματικότητα και των δυο. Ιδιαίτερα, στο χώρο της εκπαίδευσης επιβάλλεται  ο συμπληρωματικός ρόλος του ψηφιακού βιβλίου σε συνδυασμό με το καλό, παραδοσιακό, έντυπο εγχειρίδιο, αλλά και την αποτελεσματική καθοδήγηση του εκπαιδευτικού. Επιπλέον, το τυπωμένο βιβλίο αποτελεί ένα πολιτιστικό αγαθό. Τεράστιες βιβλιοθήκες καταγράφουν τη σοφία αιώνων και αυτά τα βιβλία, όχι μόνο δεν κινδυνεύουν, αλλά αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για μια έγκυρη, εμπεριστατωμένη και ολοκληρωμένη έρευνα. Τέλος, σημαντική είναι, προς την κατεύθυνση της διατήρησης του έντυπου βιβλίου, η προσπάθεια των εκδοτικών οίκων με τη διοργάνωση εκθέσεων τόσο σε εθνικό επίπεδο, όσο και σε διεθνές. Αναφορικά, η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης διοργανώνεται από το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕΒΙ), με τη συμμετοχή 200 εκδοτικών οίκων, από την Ελλάδα και 18 άλλες χώρες και εκδηλώσεις με τη συμμετοχή περίπου 100 Ελλήνων και 30 ξένων συγγραφέων· η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου στη Φραγκφούρτη, η μεγαλύτερη του είδους της στον κόσμο με 7000 εκδότες από 100 χώρες και 300.000 επισκέπτες, όπου και η ελληνική αντιπροσωπεία δίνει το παρόν.
Πηγές
1. http://www.cetl.elemedu.upatras.gr/proc2/proceedings/2-1163.pdf Έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο Α. Ξανθόπουλος
3.  http://www.eanagnostis.gr/2011/03/ereuna-foitetes-elektronika-suggrammata.html Ηλεκτρονικός Αναγνώστης eAnagnostis.gr - Ένα blog για τους e-readers και τα e-books
4. http://archive.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=617777 Έντυπο και ηλεκτρονικό βιβλίο Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/05/201 ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΑΡΔΑΝΟΥ*
6. http://www.menandros.gr/product.asp?catid=46 Tο Eυαγγέλιον «Xρυσοίς Γράμμασιν» ΣΩTHPHΣ KAΔAΣ

8. http://pacific.jour.auth.gr/emmeis/?p=7200Το δίλημμα… Ηλεκτρονικό ή έντυπο βιβλίο;Σύνταξη: Θανάσης Καπουράνης

9. http://www.academia.edu/2970292/_Έντυπο ή ηλεκτρονικό βιβλίο; Η παιδαγωγική σημασία του διλήμματος Κων/νος Μαλαφάντης
10. http://zeronews.gr/index.php/politismos Από τον Ανδρέα Ι. Σιδέρη

                                                                                                                                                                                               ΝΙΚΟΛΑΟΣ Γ.ΖΥΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
                                                                                                                                                                                                    Καθηγητής-Συγγραφέας

Παρασκευή 5 Αυγούστου 2011

''ΣΤΟΝ ΨΥΧΙΑΤΡΟ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ




Στον Ψυχίατρο
Κωμική σειρά 18 επεισοδίων των 30 λεπτών
Πρεμιέρα στον ΑΝΤ1 τη Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 1992
Σενάριο του Ανδρέα Σάντερς
Σκηνοθεσία του Γιώργου Κιμούλη
Ηθοποιοί Γιώργος Κιμούλης, Αλίκη Γεωργούλη, Ελένη Κρίτα, Στράτος Παχής, Τζόλυ Γαρμπή, Νίνα Παπαζαφειροπούλου,Βάνα Ζάκα , Βασίλης Ψυχογιόπουλος , Φώτης Αρμένης
...Ένας σπουδαγμένος στο Παρίσι ψυχίατρος, επιστρέφει στην Ελλάδα και ανοίγει το γραφείο του στο ισόγειο του πατρικού του σπιτιού, με αποτέλεσμα το μπέρδεμα των ιατρικών και των οικογενειακών του υποχρεώσεων...
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998 ΦΩΤΟ ΑΠΟ www.retrodb.gr

VIDEO ΑΠΟ papadvasil

Κυριακή 31 Ιουλίου 2011

C' EST LA VIE: ''ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ''










C' EST LA VIE
Κωμική σειρά 32 επεισοδίων των 45 λεπτών
Πρεμιέρα στο MEGA την Τρίτη 7 Οκτωβρίου 1997
Φινάλε στις 25 Ιουνίου 1998
Παραγωγή ON Productions
Σενάριο της Μαρίας Ζαφειροπούλου και του Σταύρου Καλαφατίδη
Σκηνοθεσία του Άκη Σταματιάδη
Ηθοποιοί Πέτρος Φιλιππίδης (Πέτρος Αριστόπουλος), Ελίνα Ακριτίδου (Ζωή), Ελευθερία Ρήγου (Γωγώ), Τόνι Δημητρίου (Κίμων Πασάλης), Γιώργος Λέφας, Στέλλα Κρούσκα (Αριάδνη Σωτηρέλη), Νίκος Αλεξίου
...Ο Πέτρος, ένας αμετανόητος εργένης, σώζει από βέβαιο θάνατο τη Ζωή, μια κοπέλα που φορώντας το νυφικό αποπειράται να αυτοκτονήσει μπροστά στη πόρτα του διαμερίσματός του. Η Ζωή, η οποία πάσχει από αμνησία και δεν θυμάται τίποτα από το παρελθόν της, μόλις συνέρχεται στο εργένικο διαμέρισμα και αντικρίζει τον Πέτρο, πιστεύει πως είναι η γυναίκα του. Κι εκείνος προκειμένου να αποφύγει τα χειρότερα, αποφεύγει να δώσει κατηγορηματικές απαντήσεις και έτσι αποδέχεται έμεσα τον ρόλο του...Ένας ρόλος που αρχίζει όλο και περισσότερο να του αρέσει....
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998



ΦΩΤΟ ΑΠΟ http://www.retrodb.gr/ VIDEO ΑΠΟ fedonassol

Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

ARCHAEOPTERYX - ΑΡΧΑΙΟΠΤΕΡΥΞ

Αρχαιοπτέρυξ
Αρχαιοπτέρυξ ή Αρχαιοπτέρυγα, (Archaeopteryx) αναφερόμενο μερικές φορές και με το γερμανικό του όνομα, Urvogel («το πρώτο πτηνό»), είναι το αρχαιότερο και πιο πρωτόγονο γένος πτηνών που είναι γνωστό. Το όνομα προέρχεται από τα αρχαία ελληνικά ἀρχαῖος και πτέρυξ.
Ο Αρχαιοπτέρυξ έζησε στην ύστερη Ιουράσια περίοδο, περίπου 150-145 εκατομμύρια χρόνια πριν, εκεί που σήμερα βρίσκεται η νότια Γερμανία σε μια περίοδο που η Ευρώπη ήταν αρχιπέλαγος νησιών σε μία ρηχή τροπική θάλασσα, πολύ πιο κοντά στον ισημερινό από ότι είναι τώρα.
Ο αρχαιοπτέρυξ είχε μέγεθος παρόμοιο με της κίσσας και μπορούσε να φτάσει περίπου μισό μέτρο σε μήκος. Παρά το μικρό του μέγεθος, τα φαρδιά φτερά και την τεκμαιρόμενη ικανότητά του να πετάει ή να αιωρείται, ο αρχαιοπτέρυξ είχε περισσότερα κοινά με μικρά θηριόποδα παρά με τα σύγχρονα πτηνά. Πιο συγκεκριμένα, μοιράζεται τα εξής χαρακτηριστικά με τα δεινονυχοσαύρια (δρομαιοσαυρίδeς και τροοδοντίδες): σαγόνια με αιχμηρά δόντια, τρία δάχτυλα με νύχια, μακρυά οστέινη ουρά, τα δεύτερα δάχτυλα του ποδιού είναι υπερεκτάσιμα, πούπουλα (που υπαινίσσονται ομοιοθερμία) και διάφορα σκελετικά χαρακτηριστικά.
Τα παραπάνω χαρακτηριστικά κάνουν τον αρχαιοπτέρυγα τον πρώτο ξεκάθαρο υποψήφιο για μεταβατικό απολίθωμα μεταξύ των δεινοσαύρων και των πτηνών.Έτσι ο αρχαιοπτέρυξ παίζει σημαντικό ρόλο, όχι μόνο στην μελέτη της προέλευσης των πτηνών αλλά και στην μελέτη των δεινοσαύρων.
Το πρώτο πλήρες είδος Αρχαιοπτέρυγος ανακαλύφθηκε το 1861, δύο χρόνια αφότου ο Τσαρλς Ντάργουιν δημοσίευσε το έργο του, Περί της καταγωγής των ειδών, και αποτέλεσε βασικό στοιχείο στο ζήτημα της εξέλιξης. Με την πάροδο των χρόνων ανακαλύφθηκαν εννέα ακόμα απολιθώματα αρχαιοπτέρυγων. Παρά την ποικιλία ανάμεσα σε αυτά τα απολιθώματα, οι περισσότεροι ειδικοί θεωρούν ότι όλα τα ευρήματα ανήκουν στο ίδιο είδος, αν και το ζήτημα είναι ακόμα υπό συζήτηση.
Πολλά από αυτά τα έντεκα απολιθώματα περιέχουν εντυπωμένα πούπουλα —από τις παλαιότερα (αν όχι τα παλαιότερα) άμεσα στοιχεία που υπάρχουν για τα πούπουλα. Επιπλέον επειδή αυτά τα πούπουλα είναι προηγμένης μορφής (κωπαία φτερά), τα απολιθώματα αυτά αποτελούν στοιχείο του ότι τα πούπουλα είχα αρχίσει ήδη να εξελίσσονται για αρκετό καιρό
Περιγραφή
Ο Αρχαιοπτέρυξ ήταν πρωτόγονο πτηνό που έζησε κατά την Τιθώνια φάση της Ιουρασικής περιόδου, περίπου 150-145 εκατομμύρια χρόνια πριν. Τα μόνα δείγματα Αρχαιοπτέρυγος που έχουν ανακαλυφθεί προέρχονται από ασβεστόλιθους του Σόλνχοφεν, στη νότια Γερμανία, που είναι σπάνιος και αξιοσημείωτος γεωλογικός σχηματισμός γνωστός για τα έξοχης λεπτομέρειας απολιθώματα.

ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2011

''ΣΑΜΠΟΥΑΝ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Σαμπουάν
Κωμική σειρά 18 επεισοδίων των 30 λεπτών
Πρεμιέρα στον ΑΝΤ1 τη Δευτέρα 2 Οκτωβρίου 1995
Παραγωγή του Στράτου Μαρκίδη
Σενάριο της Ρένας Ρίγγα
Σκηνοθεσία του Παύλου Τάσιου (5) και του Ανδρέα Μορφονιού (13)
Ηθοποιοί Ελένη Ράντου (Μάιρα), Τάκης Μόσχος (Τέλης), Κώστας Κόκλας (Γιάννης), Νίκος Ζιάγκος (Ζαν), Χρύσα Ρώπα (κυρία Κούφα), Εμμανουέλλα Αλεξίου (Ντόρις), Στάθης Νικολαϊδης , Στράτος Χρήστου , Νίκος Γριζάνης , Σωτήρης Χατζηνικολάου , Γρηγόρης Ορφανουδάκης , Κάτια Αυγουστάτου , Νίκη Παλληκαράκη , Ευτυχία Αργυροπούλου...



Οι σχέσεις της Μάιρας, μιας καλόκαρδης και λιγάκι αφελούς κομμώτριας με τις πελάτισσές της, τον εργοδότη της (Γιάννη) και έναν Ω.Ρ.Λ. γιατρό, με τον οποίο είναι αθεράπευτα ερωτευμένη (Τέλη) και ο οποίος για να αποφύγει κάθε πιθανότητα γάμου παρουσιάζεται ως δήθεν παντρεμένος. Η Μάιρα, ύστερα από αρκετά μπλεξίματα και χιουμοριστικές περιπέτειες τελικά θα εγκαταλείψει τους πάντες και θα αλλάξει ζωή πηγαίνοντας να ανοίξει κομμωτήριο στη Νέα Υόρκη...
Ανολοκλήρωτη στους στόχους της κωμωδία που στηρίζεται στην κωμική περσόνα της Ελένης Ράντου, της μοναδικής ελληνίδας ηθοποιού που συνδυάζει το ερωτικό στοιχείο, την ελληνική ψυχοσύνθεση και τα κλοουνίστικα φερσίματα.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998

Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

ALLOSAURUS - ΑΛΛΟΣΑΥΡΟΣ

Αλλόσαυρος


O Aλλόσαυρος (Allosaurus) ήταν ένα είδος σαρκοφάγου δεινόσαυρου, μετρίου μεγέθους (περίπου 8 με 12 μέτρα)/ Ανήκε στην υποτάξη Θηριόποδα και έζησε 155 με 145 εκατομμύρια χρόνια πριν, στην Ιουρασική περίοδο. Κυνηγούσε σε αγέλες, ομάδες συγγενών Αλλόσαυρων έως 10 ατόμων. Η κορυφή του κεφαλιού του φέρεται να ήταν διακοσμημένη με ένα οστέϊνο εξόγκωμα ή μικρά κέρατα κατά μήκος του λαιμού.
Ο Αλλόσαυρος καταδίωκε το θήραμά του για πολλή ώρα, και μπορούσε να διανύσει εύκολα αρκετά μεγάλες αποστάσεις. Συνήθως πλήγωνε το θήραμα στα πόδια για να μην μπορεί να τρέξει, μέχρι που αυτό έπεφτε εξαντλημένο κάτω. Τα πιο συχνά θηράματα γι' αυτόν ήταν οι Διπλόδοκοι, οι Ιγκουανόδοντες και οι Στεγόσαυροι.

Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

''ΡΟΖ ΣΥΝΝΕΦΑΚΙ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ







Ροζ συννεφάκι
Κωμική σειρά 64 επεισοδίων των 30 λεπτών
Πρεμιέρα στο MEGA την Τετάρτη 2 Μαρτίου 1994
Παραγωγή του Δημήτρη Τσεμπελή
Σενάριο της Βάνας Δημητρίου
Σκηνοθεσία του Δημήτρη Ππαπακωνσταντή
Ηθοποιοί
Έλντα Πανοπούλου , Νατάσα Τσακαρισιάνου , Περικλής Αλμπάνης , Μαρία Φωκά , Κρατερός Κατσούλης , Σταύρος Καλός , Τατιάνα Λύγαρη , Αθηνά Ζαφόλια , Υβέτ Τζάρβις
...Τέσσερις άρτι χωρισμένες πρώην συμμαθήτριες συναντιούνται τυχαία κι αποφασίζουν να ανοίξουν ένα μαγαζί αποκλειστικά για γυναίκες με αντρικό στριπ τιζ. Το ονομάζουν ''Ροζ συννεφάκι'' και ένας γκέι μόδιστρος, ο Μιχαήλ, τις βοηθά αποφασιστικά με το γούστο και τις γνώσεις του. Η επιχείρηση στήνεται με επιτυχία και πολύ γρήγορα το ''Ροζ συννεφάκι'' γίνεται το πιο ''in'' καμπαρέ αντρικού στριπ τιζ στην Αθήνα συγκεντρώνοντας κάθε βράδυ δεκάδες θαμώνες, φυσικά γυναικείου φύλου...
Κωμική σειρά με άνισα επεισόδια και καταστάσεις που τα θέμετά τους κυμαίνονται από την πιο χονδροειδή φάρσα μέχρι την ευρηματική σάτιρα. Ανάμεσα στους γυναικείους χαρακτήρες ξεχωρίζει η Έλντα Πανοπούλου, αλλά εκείνος που κλέβει τη παράσταση είναι ο Περικλής Αλμπάνης που ερμηνεύει απολαυστικά τον γκέι μόδιστρο Μιχαήλ.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998
ΦΩΤΟ ΑΠΟ ΤΟ http://www.retrodb.gr/
VIDEO ΑΠΟ

Τρίτη 5 Ιουλίου 2011

''ΡΙΧΤΕΡ ΜΙΟΥΖΙΚ'': ΠΑΛΙΑ ΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ

Ρίχτερ Μιούζικ
Σατιρική σειρά 33 επεισοδίων των 45 λεπτών
Πρεμιέρα στο MEGA την Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 1993
Παραγωγή ΜΑΧΗ T.V.
Σενάριο του Βασίλη Νεμέα
Σκηνοθεσία του Γρηγόρη Πετρινιώτη
Ηθοποιοί Νίκος Τζόγιας (παππούς), Τάκης Χρυσικάκος (Φάνης), Γιάννης Μόρτζος (Κούλης), Λυδία Λένωση (Μαμίκα), Λίλα Καφαντάρη (Νανά), Σπεράντζα Βρανά (θεία), Γιώργος Σαμπάνης (Πίπης), Υβόνη Μαλτέζου (Τιτίκα), Ντίνος Αυγουστίδης (Αντώνης), Δημήτρης Τζουμάκης (Μπρέζνιεφ),
Μαρία Τζομπανάκη , Ευαγγελία Βαλσαμά , Αλέξανδρος Κολιόπουλος , Γιάννης Μανιός, Γιώργος Σαμπάνης.
...Η εταιρεία δίσκων ΑΠΟΛΛΩΝ μια από τις ελάχιστες που αντιστέκεται ακόμα στο λαϊκό τραγούδι και υπηρετεί την κλασική μουσική, διέρχεται οικονομική κρίση. Ο Φάνης, γαμπρός του γέρου τώρα ιδιοκτήτη και λάτρης των ''σκυλάδικων'' προσπαθεί να αλλάξει τον προσανατολισμό της εταιρείας και να τον στρέψει προς τη λαϊκή μουσική. Ως κύριο αντίπαλο στα σχέδιά του βρίσκει τον κουνιάδο του Κούλη και την Μαμίκα οι οποίοι δεν έχουν αντίρρηση ''επί της ουσίας'' απλά και μόνο δεν ''χωνεύουν'' ούτε αυτόν ούτε τις πρωτοβουλίες του. Η μετωπική τους σύγκρουση η οποία γίνεται σε προσωπικό επίπεδο και χωρίς να υπάρχει κάποια εναλλακτική λύση καταστρέφει ολοκληρωτικά την εταιρεία και οδηγεί τους πάντες σε καταστροφή...
Σάτιρα της αυτοκαταστροφικής μανίας των ελλήνων, οι οποίοι καταστρέφουν ότι δημιουργικό έχουν επιτύχει...διαφωνώντας. Ανάμεσα στους αρκετούς χαρακτήρες του σίριαλ, θα ξεχωρίσουμε για την ευρηματική σύλληψη και τις σατιρικές αντιδράσεις του τον τύπο του ''Μπρέζνιεφ'' της K.G.B. ο οποίος μετά την κατάρρευση του καθεστώτος ήλθε στην Ελλάδα κι έγινε σωματοφύλακας του Φάνη.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΩΝ ΣΕΙΡΩΝ 1967-1998 ΦΩΤΟ ΑΠΟ http://www.ishow.gr/